อายุวัฒนะ ๑๐๐ ปี : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 62 / 93

ประโยค๑ - อุภัยพากยปริวัตน์ ภาค ๔๓. ธรรม เลิศ ในโลก ๔๔. ความเลื่อมใส ในธรรม เลิศ ในโลก ๔๕. บุคคล ท. ผู้อริยะ ๔๖. คุณ ของบุคคล ท. ผู้อริยะ ๘๗. นาง กษัตริย์ ๔๔. โอรส ของนาง กษัตริย์ ๘๔. พระราชา มาคธ ๕๐.

เนื้อหาอธิบายถึงอุภัยพากยปริวัตน์ ภาค รวมถึงแนวคิดเกี่ยวกับธรรมเลิศและความเลื่อมใสที่มีต่อธรรมในโลก โดยเน้นความสำคัญของบุคคลประเภทอริยะ และความสัมพันธ์กับพระราชาและธรรมชาติ เช่น รัศมีของพระอาทิตย์และพ

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๑ - หน้าที่ 111 เพราะยังอุปจารสมาธิหรืออัปปนาสมาธิให้เป็นไปโดยง่าย ๆ เพราะ เหตุนั้น ความเป็นศีลไม่ขาดเป็นต้นนี้ พึงทราบว่าเป็นความผ่องแผ้ว แห่งศีลเหล่านั้น ก็แลความผ

บทความนี้กล่าวถึงโทษแห่งสีลวิบัติที่ทำให้ผู้ทุศีลไม่เป็นที่ชอบใจของเทวดาและมนุษย์ โดยยกตัวอย่างการเปรียบเทียบผู้ทุศีลกับผ้าป่านดิบที่มีผิวพรรณหมองและสัมผัสหยาบ เนื้อหายังชี้ให้เห็นถึงความสำคัญของการมี

ม ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที 73 แม้เมื่อจะมอบ ( ตัว ) แด่พระอาจารย์ ก็พึงกล่าวว่า " อิมาห์ ภนฺเต อตฺตภาว์ ตุมหาก ปริจฺจชาม " " ข้าแต่อาจารย์ผู้เจริญ ข้าพเจ้าขอสละอัตภาพนี้แด่ท่าน "

เนื้อหาในบทนี้อธิบายถึงความสำคัญของการมอบอัตภาพแด่พระอาจารย์ โดยมีการเปรียบเทียบผู้ที่ไม่มอบตัวซึ่งจะไม่ได้รับความสงเคราะห์และเสี่ยงต่อความทุศีลกับผู้ที่ทำการมอบตัวที่มีแนวโน้มที่จะเจริญเติบโตทางวิถีพ

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 97 คือนึกเสียว่า สีนั้นเป็นอันเดียวกับดินซึ่งเป็นที่อาศัยของมัน แยก กันไม่ออก) ตั้งจิตไว้ในบัญญัติธรรม (คือโลกโวหาร ) มนสิการ ไปโดยอุสทโวหาร (คือ คำที่ขึ

ในเนื้อหานี้กล่าวถึงการภาวนาและการใช้ชื่อต่างๆ ของดินในการฝึกสมาธิ โดยเน้นชื่อ 'ปฐวี' เป็นคำภาวนาที่เด่น ชี้ให้เห็นขั้นตอนการนั่งสำรวมจิตและการนึกถึงชื่อ ทำให้ผู้ปฏิบัติสามารถเข้าใจและมีสมาธิที่ดีขึ้น

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 98 สวมรองเท้าถือไม้เท้า ไปที่ ( ที่วงกสิณตั้งอยู่) นั้น ถือเอานิมิต ( ได้แล้วกลับ ) มานั่งตามสบาย ภาวนา ( สืบไป ) พึงนึกเหนี่ยว ( นิมิต ) แล้วๆ เล่าๆ ทำใ

ในบทนี้กล่าวถึงการฝึกจิตผ่านนิมิต โดยเน้นถึงศักยภาพของอุคคหนิมิตและปฏิภาคนิมิตในการเสริมสร้างสมาธิและการกำจัดนิวรณ์ต่างๆ อธิบายถึงวิธีการใช้รองเท้าและไม้เท้าเพื่อการฝึกที่สะดวก ยกตัวอย่างเพื่อชี้ให้เห

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 158 ทีนี้นิมิตนั้นย่อมเป็น ( ปรากฏ) แก่เธอ ดุจหนังโคตัวผู้ที่ถูกสับด้วยขอ ตั้ง ๑๐๐ ( แผล ) ในเพราะที่สูงๆ ต่ำๆ เป็นแม่น้ำเป็นหล่มเลน เป็น ภูเขาขรุขระแห่ง

บทนี้กล่าวถึงนิมิตในฌานและการปรากฏขององค์ฌานที่เกี่ยวข้องกับการฝึกฌาน โดยมีการเปรียบเทียบกับแม่โคที่หากินบนภูเขา ซึ่งไม่รู้จักเขตหรือทิศทางขณะที่พยายามหามุมใหม่ในการหากิน หากปัจจเวกขณ์มากเกินไปจะทำให้

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 223 ถ้าแม้ว่ากำหนดดูโดยอาการอย่างนั้นแล้ว อุทธุมาตกภาวะ ก็ยังไม่ ปรากฏไซร้ ร่าง ( ท่อนบน ) แค่ท้อง ย่อมจะขึ้นมากกว่า ( ท่อนล่าง ) พึงตั้งจิตบริกรรมว่า อุ

ในบทนี้กล่าวถึงการวินิจฉัยเกี่ยวกับอุทธุมาตก์และการปฏิบัติของพระโยคีนที่เกี่ยวข้องกับนิมิตและการตั้งจิตบริกรรม เพื่อการเข้าถึงการปฏิบัติธรรมที่ดี ซึ่งมีการแนะนำวิธีการเพื่อให้สามารถถือเอานิมิตจากซากศพ

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 268 แต่ประมาณแห่งภูเขาสิเนรุไปตามลำดับ ภูเขา ใหญ่ทั้ง ๒ นั้น (ตั้งอยู่) โดยรอบภูเขาสิเนรุ เป็นที่อยู่ของ ( จาตุ ) มหาราช และยักษ์อาศัยอยู่ 5 เป็นที่ๆ เทว

บทความนี้กล่าวถึงภูเขาสิเนรุและลักษณะของภูเขาและต้นไม้ในทวีปต่างๆ โดยมีการบรรยายเกี่ยวกับต้นชมพูที่มีขนาดใหญ่และอานุภาพที่สำคัญในพระพุทธศาสนา นอกจากนี้ยังกล่าวถึงตำแหน่งที่ตั้งของทวีปและต้นไม้ในแต่ละท

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 281 ในความข้อนี้ ท่านกล่าว ( เป็นคาถา ) ไว้ว่า พระผู้มีพระภาคเจ้าเป็น ( ภคฺคราโค ) ผู้ทรง หักราคะ ( ภคฺคโทโส ) ผู้ทรงหักโทสะ ( ภคฺคโมโห ) ผู้ทรงหักโมหะ เ

ในวิสุทธิมรรค ภาค ๑ ตอน ๒ ท่านได้ชี้ให้เห็นถึงคุณสมบัติของพระผู้มีพระภาคเจ้า โดยพระองค์ทรงสามารถหักราคะ โทสะ และโมหะได้ ทำให้พระองค์ไม่สามารถมีอาสวะได้ บัณฑิตจึงตั้งพระนามให้พระองค์ว่า พระภควา พระองค์

ประโยค - อธิบายบาลีไวยากรณ์ นามและอัพยยศัพท์ - หน้าที่ 51 สังขยา ศัพท์ที่เป็นเครื่องนับนามนาม ชื่อว่าสังขยา เพราะเป็นคำที่ บ่งถึงจำนวนของนามนาม ทางภาษาไทยหรือภาษาของชาติอื่น ๆ นิยมจำนวนเลขของชาตินั้น

บทความนี้อธิบายเกี่ยวกับศัพท์ที่เป็นเครื่องนับนามในภาษาบาลี เรียกว่า สังขยา ซึ่งหมายถึงการบ่งบอกจำนวนโดยเฉพาะ เพื่อให้ทราบว่ามีจำนวนเท่าใด ในภาษาบาลียังมีการจัดสังขยาออกเป็น ๒ ชนิด ได้แก่ ปกติสังขยา แ

ประโยค - อธิบายบาลีไวยากรณ์ นามและอัพยยศัพท์ - หน้าที่ 56 กําหนดวจนะของสังขยา ตั้งแต่ ทวิ ถึง อฏฐารส เป็นพหุวจนะอย่างเดียว ตั้งแต่ เอกูนวีสติ จนถึง อฏธนวุฒิ เป็นอิตถีลิงค์ เอกวจนะ อย่างเดียว. ตั้งแต่

บทนี้กล่าวถึงการอธิบายบาลีทางไวยากรณ์ที่เกี่ยวข้องกับการจำแนกนามและอัพยยศัพท์ โดยเฉพาะการกำหนดวจนะของสังขยา ซึ่งระบุว่า ตั้งแต่ ทวิ ถึง อฏฐารส เป็นพหุวจนะ และจาก เอกูนวีสติ ถึง อฏธนวุฒิ เป็นเอกวจนะ มี

ประโยค - อธิบายบาลีไวยากรณ์ นามและอัพยยศัพท์ - หน้าที่ 64 วิธีต่อจํานวนเศษ สังขยาที่เหลือจากจำนวนเต็มนั้น เมื่อจะต่อเข้ากับจำนวนเต็ม ท่านให้ใช้ อุตฺตร และ อธิก มาคั่นในระหว่างของจำนวนนั้น ๆ ทุกจำนวนที

เนื้อหานี้อธิบายวิธีการต่อจำนวณเศษที่เหลือจากจำนวนเต็มในบาลี โดยใช้คำว่า อุตฺตร และ อธิก เพื่อแบ่งแยกระหว่างสังขยาคุณและสังขยานาม การใช้วิภัตติและการปรับเปลี่ยนรูปเป็นสิ่งที่สำคัญในการสร้างความถูกต้อง

หน้าที่ 2 ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้ แห่งปัจจัยอันเป็นเครื่องยังอายุให้สืบต่อไปยังมีอยู่ แต่ก็มีขึ้นได้ เพราะ ความที่กรรมอันก่อปฏิสนธิ มีวิบากสุกงอมสิ้นเชิงแล้วนี้ ชื่อว่า มรณะ เพราะสิ

เนื้อหาเกี่ยวกับมรณสติซึ่งหมายถึงการระลึกถึงความตาย โดยชี้ให้เห็นถึงความขาดแห่งชีวิตินทรีย์และความสัมพันธ์กับกรรมที่ทำไว้ในอดีต อีกทั้งอธิบายลักษณะของมรณะที่เกิดจากอำนาจของกรรมต่างๆ ขอเสนอมุมมองที่หลา

๑๐๐ - หน้าที่ 8 ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - 1 แม้พระเจ้าโศกผู้ทรงมีสุข ได้ครอบครองแผ่นดิน สิ้น (ชมพูทวีป) จ่ายพระราชทรัพย์ (วันละ) โกฏิ ในบั้นปลาย (แห่งพระชนมชีพ) ได้ทรงครองความเป็นใหญ่ต่อม

เนื้อหานี้สื่อถึงสัจธรรมที่พระพุทธเจ้าตรัสเกี่ยวกับความแก่ ความเจ็บ และความตาย ซึ่งเป็นสิ่งที่ทุกชีวิตต้องเผชิญไม่ว่าจะเป็นผู้มีอำนาจหรือคนธรรมดา ในพระสูตรบัญญัติไว้ว่า ชีวิตทั้งหมดต้องเผชิญกับความทุก

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - - หน้าที่ 28 ขึ้นไป ปาฐะว่า อโธ เกสมตฺถกา แปลว่า แต่ปลายผมลงมา บทว่าตจปริยนต์ หมายความว่ามีหนังหุ้มโดยขวาง (คือหุ้มรอบ) ปาฐะว่า ปูรนฺนานปุปการสฺส อสุจิโน ปจจเวกฺ

ในบทนี้กล่าวถึงการตีความเรื่องร่างกายและสิ่งที่ไม่สะอาด โดยแบ่งเป็นหลายข้อตามหลักคำสอนในวิสุทธิมรรค โดยระบุให้เห็นความสัมพันธ์ในบทบาลีและอธิบายถึงคำศัพท์ที่มีความหมายเกี่ยวข้องกับร่างกายและอาการต่างๆ

- หน้าที่ 36 ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - เดินทางประมาณ ๓ โยชน์ มิได้สังเกตจำทางที่พึงเดิน และทางที่ พึงเว้น ทำการคมนาคมด้วยฝีเท้าอันเร็วตั้ง ๒ เที่ยว ทางไปสุดก็ จริง แต่ (เขาจำทางไม่ได้) ต้

บทความนี้อธิบายถึงการเดินทางในธรรมะที่ต้องระวังไม่ให้จิตฟุ้งซ่านและต้องมีการป้องกันอารมณ์หลากหลาย โดยเปรียบเทียบการเดินทางกับการเข้าใจกรรมฐานเพื่อไม่ให้บิดเบือนจากจุดหมาย และมีแนวทางในการระมัดระวังการ

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 155 ไปถึงสัตว์ทั้งปวงฉันนั้นนั่นแล" ดังนี้ก็ดี คำใดที่กล่าวไว้ในปฏิ สัมภิทาว่า "เมตตาเจโตวิมุติที่แผ่ไปโดยไม่เจาะจง ด้วยอาการ ๕ คือ อะไรบ้าง ? คือ (ด้วยอ

เนื้อหานี้กล่าวถึงการเจริญเมตตาที่ผู้คนควรมีต่อสัตว์ทั้งปวง โดยอธิบายความหมายและอาการของเมตตาที่เปิดเผยต่อกันและกัน รวมถึงการเจริญเมตตาในตนเองที่เชื่อมโยงกับความสุขและความเกษม. ในหลักพระพุทธศาสนาที่รา

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - - หน้าที่ 202 จะฆ่าก่อน ถามว่า เปรียบอย่างไร ? ตอบว่า เปรียบเหมือนราชบุรุษ ทั้งหลายมัดโจรที่จับได้พร้อมทั้งของ (กลาง) โดยพระราชบัญชาว่า จงฆ่ามันเสีย ให้ประหาร (เ

เนื้อหานี้จัดการกับการสร้างความเข้าใจเกี่ยวกับคนที่มีความสุขแต่ทำบาป โดยใช้ตัวอย่างเปรียบเทียบกับราชบุรุษที่มีความกรุณาต่อโจร เพื่อเน้นถึงความสำคัญของกัลยาณกรรมที่ต้องทำเพื่อหลีกเลี่ยงทุกข์ในอนาคตแม้ใ

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - - หน้าที่ 12 ผม ขน เล็บ ฟัน เป็นต้นขึ้นได้ ที่ย่อมไม่ดี (กลับ) ก่อโรค ตั้ง ๑๐๐ ชนิดขึ้น เป็นต้นว่า หิดเปื่อย คิดด้าน คุดทะราด เรื้อน กลาก หืด ไอ และลงแดง" นี้ผลข

บทความนี้กล่าวถึงผลของการย่อยอาหารที่ไม่ดีซึ่งอาจนำไปสู่โรคต่างๆ เช่น โรคลงแดงและโรคท้องร่วง โดยเน้นถึงความปฏิกูลที่เกิดจากการไหลออก และผลกระทบทางร่างกายที่ทำให้เกิดความไม่สบายหรือเจ็บป่วยจากการบริโภค

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - - หน้าที่ 23 เตโชคต สิ่งนั้นได้แก่อะไร ? สิ่งนั้นได้แก่ลักษณะคือความเป็นของ ร้อน (แห่งเตโชธาตุ) คำว่า เยน จ (สนุปฺปติ) ความว่า ร่างกายนี้ ย่อม เร่าร้อน คือเกิดเป

เนื้อหานี้อธิบายถึงแนวคิดของเตโชคตในวิสุทธิมรรค โดยกำหนดลักษณะอาการต่างๆ ที่เกิดขึ้นกับร่างกาย เช่น การเป็นไข้ การเสื่อมสภาพของร่างกาย และการรับประทานอาหาร อธิบายถึงความเป็นของร้อนและความสัมพันธ์ของมั